ته‫مانده رقابت

One never notices what has been done; one can only see what remains to be done.
- Marie Curie

حرف بالا را ماري كوري گفته؛ جمله نغزي كه امروز در فيدخوان گوگل ديدم و ترجمه اش چنين است:
يكي هرگز به اين توجه نميكند كه چه انجام شده ؛ توانايي يكي هم فقط اين است كه ببيند چه باقي مانده تا انجام شود!

چند هفته مديرعامل يكي از دو-سه شركت خودروساز بزرگ و نيمه دولتي گفته بود كه شركتهاي خودورساز با همديگر ادغام شوند كه حرف عجيب و غريبي بود، چون سازمان گسترش و نوسازي صنايع كنترل اينها را در دست دارد. امروز هم با ديدن مصاحبه اي با ايشان(ضرورت تصميمگيري مشترك خودروسازان)، تا حدودي ملتفت شدم كه اصولا چرا اين نظر در مورد لزوم ادغام شركتهاي خودروساز و به بيان ديگر از بين بردن ته‫مانده رقابت موجود ، بيان شده است!
خبرنگار آمده و در مورد تحقق سود سهام و ... از او پرسيده و اين مدير فوق جوان هم جوابهاي سربالا داده است. خلاصه كلام، وعده و وعيد دادن در مورد اينكه شركت معظم ما سود خواهد داد و يا نه ، كاري است سخت، چون پيش بيني در اين مملكت ، به قول معروف، كار حضرت فيل است؛ از طرف ديگر، گاهي اوقات و يا اكثر اوقات مي شنويم كه فلان شركتهاي اسم و رسم دار جهاني و بين المللي باهم ادغام مي شوند تا پوز غولهاي رقيب را به زمين بمالند.
درست است كه در ايران، افسار اكثر شركتهاي بزرگ دست دولت است، ولي باز هم مي شود با حرف زدن در مورد ادغام ، «ما هم اهل اين كارهاي پر از ريسك هستيم» و چرا ما از اين كارها نكنيم، كمي اداي جهاني شدن را در آورد. وقتي نمي شود وعده سود آوري شركت را با اطمينان بالايي داد، بدليل اينكه پيش بيني غير ممكن است ، بهتر است اذهان را به سراغ اتحاد اين شركتها و لزوم تصميمگيرهاي مشترك و البته كلان برد تا نگويند فلاني آمد، و به جاي افزايش، قيمت سهام آن شركت را پايين تر آورد.

نتيجه گيري:

گويا اعتقاد به لزوم رقابت در اقتصاد از بين رفته است؛ با ادغام و يا به عبارت ديگر، تصميمگيريهاي مشتركتر، بديهي است كه به جاي پيش گرفتن از رقباي جهاني در عرصه بين المللي، گزينه هاي مشتري وطني براي انتخاب كمتر خواهدشد.