Thursday, January 25, 2007

کار تیمی در طبیعت

فيلم مستند جالبي دیدم.
موضوعش احتمال موفقيت حيوانات گوشتخوار در شکار حیوانات دیگر و به عبارتي kill rating آنها بود، ولي من همكاري تيمي در طبيعت را نتيجه گيري كردم و اينكه انسان چگونه مي تواند از طبيعت الگو بردارد و البته نه براي كشتن و نابود كردن! بلكه جهت رقابت براي عمران و پيشرفت و توليد و نوآوري؛ خلاصه هر چه باشد، حيوان و اشرف مخلوقات بايد متفاوت باشند.
حيواناتي كه نمايش داده شدند شير آفريقايي، گرگ و عقاب آمريكايي، گونه اي از كفتارهاي آفريقايي و همچنين مورچه هاي آفريقايي و ماهي هاي گوشتخوار رودخانه هاي آمريكاي جنوبي بودند.
احتمالا شما هم kill rating ، را براي شير بيشتر بدانيد؛ ولي حقايق به گونه اي ديگر و شگفت انگيز بودند:
اگر حافظه ام به خوبي ياري كند، اين ميزان براي شير حدود 30درصد، گرگ 50، عقاب 55 درصد، و براي كفتارها 90 درصد و در نهايت براي مورچه ها و ماهي ها بالاي 90 درصد بود!
شيرهاي مغرور به تنهايي به گله گاوها زده و خود را خسته مي كردند. طبق نتیجه گیری فیلم، سلطان جنگل تنها در 30 درصد اوقات طعمه اي براي خود پيدا مي کند و جالب اين است كه اين موفقيت هم، اكثر اوقات در سايه همكاري آنها به دست مي آید.
گرگ ها و عقابها هم تقريبا چنين بودند. عقابهاي آمريكايي خرگوش را به تنهايي نمي توانستند شكار كنند و خرگوش زير بوته هاي خار پنهان مي شد و در نتيجه عقابها مجبور به «اتخاذ استراتژي شكار» مي شدند. عقابي بر زمين فرود مي آمد و خرگوش را با چنگالهايش كه به درون بوته ها فرو مي برد وادار به خروج مي كرد و در نتيجه عقابي ديگر بر سر خرگوش نگون بخت فرود مي آمد و ...
ولي حكايت كفتارهاي كوچك به گونه اي ديگر بود! آنها به تعداد زياد و با كوششي بسيار و البته حتي با دادن تلفاتی کم و بیش(!)، قادر به از پاي در آوردن هر موجودي بودند(البته به جز 10 درصد موارد)!
و اما قضيه مورچه ها و ماهي ها فكر مي كنم بالاي 100 درصد بود و البته غنيمت هم مي گرفتند اگر به دردشان مي خورد؛ و غنيمتها هم، نيشهاي سمي عقرب و رتيل و ... بود كه در مقابل هجوم سيل آساي آنها بر زمين مي ماند!

No comments:

امتيازدهي به وبلاگ

لطفا پس از بازديد، به اين وبلاگ امتياز دهيد: (لينك مستقيم صفحه امتيازدهي)